Από το ENVIRONMENT & FOOD του Γιάννη Ζαμπετάκη
Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, το δημόσιο δάσος είναι περιβαλλοντικό αγαθό που έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν οι πολίτες. Και έτσι, ο Αρειος Πάγος ανάβει το πράσινο φως για να μπορούν να διεκδικούν αποζημίωση από όσους εμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό ή ευθύνονται για την καταστροφή ή την αλλοίωσή του.
Η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς δέχεται ότι στις περιπτώσεις κατά τις οποίες υποβαθμίζεται, για λόγους αισθητικής, αναψυχής και υγιεινής, η ποιότητα ζωής των κατοίκων που βρίσκονται κοντά σε δάση, υπάρχει παράνομη προσβολή του δικαιώματος στην προσωπικότητά τους. Επομένως, έχουν δικαίωμα να απαιτήσουν να αρθεί η προσβολή, να μην επαναληφθεί στο μέλλον και να καταδικαστεί ο υπεύθυνος σε χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη.
Στην απόφαση τονίζεται ότι «στην έννοια του κοινόχρηστου πράγματος υπάγεται και το δημόσιο δάσος, το οποίο αναγνωρίζεται από το δίκαιο ως περιβαλλοντικό αγαθό, που εντάσσεται στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα (άρθρο 24 παράγραφος 1 του Συντάγματος) και διατηρεί τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του ως δάσος ακόμη και μετά την καταστροφή ή αποψίλωσή του (άρθρο 117 παράγραφος 3 του Συντάγματος), θεμελιώνεται δε και δικαίωμα αποζημιώσεως σε βάρος εκείνου που προκαλεί ρύπανση ή άλλη υποβάθμιση του περιβάλλοντος (άρθρο 29 του Ν. 1650/1986)».
Ας ξαναδιαβάσουμε τώρα όλο το παραπάνω κείμενο, και αντί για δάσος…ας βάλουμε την λέξη νερό.
Το νερό δεν είναι συνταγματικό δικαίωμα, σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος ;
Κοινόχρηστο εκτός από το δάσος, δεν είναι και το ποτάμι και τα υπόγεια νερά ;
Συνεπώς, οι πολίτες που στερούνται πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, μήπως μπορούν τώρα πιο εύκολα να ζητήσουν αποζημίωση από τις Υδροδοτούσες Αρχές αλλά και τους Ρυπαντές;
Η απόφαση του Πρωτοδικείου Χαλκίδας (30.6.2010, για το νερό στη Μεσσαπία) έχει ξεκάθαρα ανάλογο σκεπτικό…
Ο δρόμος είναι ανοικτός και μας καλεί να τον …περπατήσουμε (όπως λέει και ένας συναγωνιστής)…
Asopos SOS 
Σχολιάστε