Ένας από τους στόχους δημιουργίας του παρόντος ιστοχώρου ήταν η μετάδοση και η διασπορά της γνώσης. Θα έχουμε αποτύχει αν μιλάμε με μισόλογα, αν μιλάμε χωρίς να μας καταλαβαίνουν οι πολίτες που θίγονται, αν μιλάμε χωρίς να τεκμηριώνουμε με επιστημονικό, λογικό αλλά ταυτόχρονα και κατανοητό τρόπο την γνώση που συλλέγουμε, όσοι ασχολούμαστε με το θέμα της ρύπανσης του Ασωπού.
Πολλές φορές στην Ελλάδα, τα τελευταία ειδικά χρόνια, μιλάμε, σκεφτόμαστε και πράττουμε σαν να θεωρούμε ότι όλα σε αυτόν τον τόπο λειτουργούν σωστά. Η κυβέρνηση, τα δικαστήρια, η Βουλή, η τοπική Αυτοδιοίκηση, οι ανεξάρτητες αρχές… Κυρίως αυτή η παραδοχή του «όλα δουλεύουν ρολόι», χρησιμοποιείται ή υπονοείται από τους έχοντες δύναμη και εξουσία και αλοίμονο σε όποιον τολμήσει να αντικρούσει αυτή την άποψη: Υφίστανται τις συνέπειες που ξεκινούν από την «ταμπελοποίηση» (αυτός; το παλιο-κουμούνι; Αυτός; ο φασίστας; Αυτός; Αυτός θέλει να κατέβει για Δήμαρχος!!!) και φτάνουν μέχρι την άσκηση σωματικής βίας (και μάλιστα στον παπαΓιάννη που πρόσφατα βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το περιβαλλοντικό έργο του).
Αυτό που τελικά, δεν καταφέρνουμε πάντα να περνάμε προς τα έξω, είναι το αυτονόητο: Δεν ασκούμε κριτική στους θεσμούς τους ίδιους, ασκούμε κριτική στα πρόσωπα που διαχειρίζονται την όποια εξουσία δίνει ο κάθε θεσμός.
Η δημοσίευση λοιπόν που ακολουθεί, έρχεται να προστεθεί σε άλλες παλαιότερες, (ΕΑΒ, greenwashing, τα «εξαιρετικά υψηλά πρόστιμα» του Σουφλιά, που αντιστοιχούν στο 0,08% του τζίρου των ρυπαντών μας) που, δεδομένης της διασποράς τους και των αναφορών που έγιναν σε αυτά, σε ΜΜΕ, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ, θεωρούμε ότι είχαν επιτυχία.
Μέσα στις γιορτές και με αφορμή ένα δελτίο τύπου του Μιχάλη Τρεμόπουλου, ευρωβουλευτή, μάθαμε ότι η έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, όπως υπάρχει δημοσιευμένη στο site του Γ.Ε.Δ.Δ., και όπως την δημοσιοποιήσαμε κι εμείς, ήταν ελλειπής. Εξάλλου, αναφέρεται ρητά και στον σύνδεσμο για το κατέβασμα του άρθρου από το site του Γ.Ε.Δ.Δ., αλλά και στην πρώτη σελίδα του εγγράφου, ότι πρόκειται για απόσπασμα. Αλλά δεν ήταν ελλειπής με κάποιον τρόπο, που θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε (για παράδειγμα παραλείποντας τις πολλές επιστημονικές, τεχνικές και νομικές λεπτομέρειες) αλλά ήταν -στην κυριολεξία- ΑΝΩΝΥΜΗ. Οποιαδήποτε αναφορά σε εταιρίες, και σε ονόματα υπευθύνων είχε απαλειφεί με χειρουργικό τρόπο.
Δείτε μερικά παραδείγματα, συγκρίνοντας σελίδα-σελίδα το έγγραφο:
- Η αρχική έκθεση, στο «αντικείμενό» της, αναφέρει ονομαστικά μία προς μία τις εταιρίες που αποτελούν το αντικείμενο του ελέγχου
- Στην έκθεση που αρχικά δόθηκε στην δημοσιότητα, τα ονόματα των ρυπαντών έχουν παραληφθεί.
- Στην έκδοση που δόθηκε στην δημοσιότητα, και υπάρχει ακόμα ως η μόνη δημοσιευμένη, υπάρχουν αναφορές σε «5 εταιρίες», σε «3 εταιρίες», σε «μία ειδικά εταιρία»…
- Ενώ στην πραγματικότητα, υπήρχαν όλα τα ονόματα των εταιριών αναλυτικά και ανά παράβαση…
- Οκτώ από τις δεκαεννιά….
Να και τα ονόματά τους...
Αναζητούνται ευθύνες, γενικά και αόριστα...
... ενώ υπήρχαν τα ονόματα των υπευθύνων, εδώ αναφέρεται ο κ. Σκορδάς, αλλά στην πραγματικότητα, κόπηκαν 3 σελίδες με ονομαστικές ευθύνες που έπρεπε να διερευνηθούν...
Μπορείτε να κατεβάσετε την πραγματική, με ονόματα έκθεση του Γ.Ε.Δ.Δ.: Η αυθεντική έκθεση, με τα ονόματα
Αναπόφευκτα, γεννιούνται κάποια ερωτήματα:
1. Γιατί ο Γενικός Επιθεωρητής δημοσιοποίησε (και ακόμα έχει δημοσιευμένη) ΜΟΝΟ την αποσπασματική έκθεση, χωρίς τα ονόματα των εταιριών – ρυπαντών και των υπευθύνων – που υπέγραψαν τις αδειοδοτήσεις;
2. Τι απέγιναν οι έρευνες για τις ευθύνες αυτές; Ο Νομάρχης Βοιωτίας κ. Περγαντάς επικαλείται αθωωτικό βούλευμα για αυτές τις ευθύνες. Πότε έγινε η διαδικασία; Γιατί έγινε ερήμην της κοινωνίας; Γιατί δεν δημοσιοποιήθηκε το σκεπτικό της απόφασης αθώωσης;
3. Πως μπορεί η κοινωνία, πως μπορούν οι πολίτες να αποδώσουν (έστω την πολιτική) ευθύνη όταν όλα γίνονται εν κρυπτώ ; Οι κυρίες Αγάτσα (μέλος της επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής) και Τσονόγλου θα ήταν σήμερα βουλευτές της Ελληνικής Δημοκρατίας αν οι κοινωνία είχε ενημερωθεί για τις αδειοδοτήσεις αυτές;
4. Πως μπορούν οι καταναλωτές να ασκήσουν το δικαίωμα της επιλογής τους στα προιόντα που διαλέγουν, όταν οι ρυπαντές δεν κατονομάζονται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και τα ονόματα τους σβήνονται από την πιο σοβαρή έκθεση ευθυνών που έχει γίνει μέχρι σήμερα για το τεράστιο αυτό θέμα;
Αντίθετα, οι εταιρίες, μπορούν ελεύθερα να προβαίνουν σε διαφημίσεις για το «περιβαλλοντικό τους έργο», να θεσπίζουν «έτος περιβάλλοντος», να βραβεύονται για το «άριστο εργασιακό τους περιβάλλον», να διοργανώνουν εκδηλώσεις και να συντρώγουν με τους (επίσης ανώνυμους στην έκθεση του ΓΕΔΔ) αιρετούς και όλα αυτά να προβάλλονται, ενώ όλα τα αρνητικά και όλα όσα θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν τον ΤΡΑΓΕΛΑΦΟ που ζούμε καθημερινά εδώ και δεκαετίες ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝΤΑΙ!
Ακόμα περισσότερο, οι υπεύθυνοι, μπορούν άνετα να εκλέγονται βουλευτές, να αποκτούν βουλευτική ασυλία, πολιτική ισχύ, να ξαναβάζουν υποψηφιότητα για τις αιρετές θέσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, και να είναι εκλεκτά μέλη των τοπικών κοινωνιών. Και εφόσον ούτε καν μαθαίνουμε για τα δικαστήριά τους και για τις αδειοδοτήσεις τους, να ξαναβάζουν υποψηφιότητα και να τους ξαναβγάζουμε. Και να ξανακάνουν τα ίδια και χειρότερα, από νέες θέσεις, μεγαλύτερης ευθύνης…
Κάπου, κάποιοι, μακριά ρυπαίνουν και κάποιοι άλλοι, βάζουν υπογραφές στις αδειοδοτήσεις τους.
Και μένα τι με νοιάζει; Εδώ έχει πάντα ήλιο.
Ένα είναι σίγουρο: Περιμένουμε και νομίζουμε ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ εξηγήσεις.
WELL DONE Τρεμόπουλε. (αυτοί; αυτοί είναι οικολόγοι πράσινοι!)
Asopos SOS 