(Είπαμε: Άντε, να μην μείνουμε μόνο στης καταγγελίες αλλά να βοηθήσουμε στην υλοποίηση λύσεων!!…………. Μα νομίζω πως μπλέξαμε!! )
Αθανάσιος Παντελόγλου. ΙΤΑΠ
Στην περίπτωση της διαχείρισης του περιβαλλοντικού εγκλήματος της «Τραγωδίας του Ασωπού», ζήσαμε πολλές εμπειρίες και «νοιώσαμε στο πετσί μας» πολλές θετικές και αρνητικές επιπτώσεις του. Όταν το ξεκινήσαμε ζήσαμε και αντιμετωπίσαμε την «πλήρη αγνόηση» και αμφισβήτηση, των όσων έγκαιρα, λέγαμε στης εξουσίες και τώρα, δώδεκα χρονιά μετά, «ευτυχήσαμε» να φτάσουμε να δούμε, «την αναγνώριση τις ύπαρξης του προβλήματος» από την νέα κεντρική κυβέρνηση το 2010. Όμως «εφαρμογή βιώσιμων λύσεων» δεν είδαμε.
Τώρα ζούμε ένα νέο στάδιο εξελίξεων. Μας κάλεσαν και μπήκαμε σε μια φάση διαδικασιών όπου: Τα όσα ζητούσαμε τόσα χρόνια, διαμαρτυρόμενοι,«ανά τας ρίμας και τις οδούς» γίνονται αντικείμενα συζήτησης, σε θεσμοθετημένη βάση, με τους βιομηχάνους παραγωγούς και την εξουσία.(1).Προκειμένου να παρακολουθήσουμε και να επιταχύνουμε υλοποίηση μέτρων για τον Ασωπό…………………. Αλλά και πάλι προοπτική εφαρμογής βιώσιμων λύσεων δεν διακρίνουμε!!.
Στην ιδιόμορφη αυτή διαδικασία, που μπήκαμε, εντάξει, ξέρουμε «τον αντίπαλο μας» και πως;; το παίζει!! Δεν μας παραξενεύει τίποτα, από της ενέργειες και της συμπεριφορές του, μιας και ο ρόλος του είναι και «αναμενόμενος» και «προβλεπτός». Ροκανίζει χρόνο και προσπαθεί να πελαγοδρομήσει τους πάντες, ώστε να μην προκύψουν συγκεκριμένες-επώνυμες ευθύνες για τα μέλη του και να «γλυτώσουν τελικά της συνέπειες του νόμου».Πράγμα που σημαίνει: να αποφύγουν να πληρώσουν για της ζημιές που έκαναν. Επιδιώκουν με κάθε τρόπο να την βολέψουν και να κλείσει το θέμα με «παλαμοστρώματα». Το παράξενο όμως είναι κάτι άλλο. Το ότι: η κεντρική και την τοπική εξουσία, (που ευθύνονται σε μεγάλο ποσοστό για την δημιουργία του προβλήματος) τώρα κάθεται στην καρέκλα του συνομιλητή, σαν έτερος «ουδέτερος συζητητής» και παίζει έναν ιδιόμορφο από-ενοχοποιητικό ρόλο για τους ρυπαντές μας.
Οι εξουσίες μας, δεν έχουν «ενιαία παρουσία» απέναντι στο πρόβλημα της τοξίνωσης και της μόνιμης καταστροφής «των τοπικών νερών» για «ανθρώπινη χρήση».Ούτε λογαριάζουν με τον ίδιο τρόπο, της συνεπαγόμενες επιπτώσεις υγείας σε ανθρώπους και περιβάλλον (όπως οφείλουν με οδηγό τους το Σύνταγμα και τους ισχύοντες νόμους.) . Η ενιαία εξουσία, που μας οφείλει συνεχεία ενεργειών και δράσεων εμφανίζεται μπροστά στα προβλήματα και της συνέπειες τους, να το παίζει κατά το δοκούν!! Εμφανίζεται με «πολλαπλά πρόσωπα» και «διαφορετικούς πόλους» ανεξάρτητων, παράλληλων και αντιφατικών κρατικών θέσεων-παρεμβάσεων και δράσεων, με αντιφατικό περιεχόμενο.
Συνήθως, διαμορφώνεται η θέση της στην απαίσια βάση του «κόστους- οφέλους», της κάθε επιμέρους υπηρεσίας –κέντρου εξουσίας. Με την επίκληση της «οικονομικής κρίσης» και την βιασύνη τους, για την δημιουργίας «ευνοϊκού κλίματος για τους επενδυτές» για να αρχίσει η «ανάπτυξη τους», η πολυπρόσωπη πολιτική εξουσία μας, εμφανίζεται σε κάθε επιμέρους πτυχή του προβλήματος διπρόσωπη σαν «τον Ιανό». Με το ένα πρόσωπο της, ισχυρίζεται πως θέλει «καθαρή και βιώσιμη ανάπτυξη» και εκφράζει την πρόθεση της να καταλογίσει ευθύνες στους ρυπαντές, μιας και ο νόμος λέει πως οι ρυπαντές πρέπει να πληρώνουν της ζημιές που κάνουν. Με το άλλο πρόσωπο της, μεθοδεύει την χρηματοδότηση τους, με δημόσια λεφτά, προκειμένου να γίνουν καθαροί και να ισοζυγιστεί η τυχόν ενόχληση τους!!!! (π.χ. μεθοδεύουν επιδότηση ρυπαντών με δημόσιο χρήμα για τα έργα εξυγίανσης-αντί-ρύπανσης, τα όποια και χαρακτηρίζουν επενδύσεις των αναπτυξιακών νόμων. Σχεδιάζει χωροταξικού τύπου παρεμβάσεις δήθεν για εξυγίανση του χώρου αυθαίρετης εγκατάστασης των εργοστασίων και τελικά καταλήγει η παρέμβαση να είναι μια «νησιωτική» «σημειακή χωροταξία».Μια ακόμη δωρεά, που καταλήγει σε αναβάθμιση επιλεκτικά «αξιών γης» που είναι στην ιδιοκτησία τους. Μεθοδεύει κατά αυθαίρετη ιεράρχηση και προτεραιότητα, δωρεάν κατασκευές με δημόσιο χρήμα, νέων εξυπηρετήσεων, για παροχή, εξ αρχής, ξανά ,καθαρών φυσικών πόρων και οργάνωση υπηρεσιών παραπέρα εξυπηρέτησης των ρυπαντικών εργοστασίων, διευκολύνοντας τους στο ότι κάνουν ,όπως και αν το κάνουν, χωρίς να ασκεί ελέγχους υλοποίησης και καθαρής ,αυτή την φορά, λειτουργίας τους. Και δεν επιβάλει όρους «σωστής βιώσιμης-καθαρής παραγωγής», που η νομοθεσία ζητά) .
Κάποιοι άλλοι πάλι εκ των εξουσιών, επιδιώκουν (ματαίως) να επιβάλουν τοπικούς ελέγχους λειτουργίας, Μήπως έστω και αποσπασματικά περιορίσουν το ότι προκαλείται με το όπως λειτουργούν τα εργοστάσια τους. Και τότε, οι έτεροι, «σκίζονται» και «περνούν πλήθος νομοθετικών ρυθμίσεων» και «τροπολογιών» της τελευταίας στιγμής, πριν να κλείσει η βουλή για της εκλογές του 2012, «για την παράκαμψη» από βολικά μονοπάτια (Fast track) των όποιων τέτοιων υποχρεώσεων επιβάλλονται στους επενδυτές. Είναι αυτά τα κέντρα εξουσίας, που κόπτωνται να μορφοποιήσουν τελικά «την δήθεν απλοποίηση» και «βελτίωση» του επιχειρηματικού κλίματος», εισάγοντας την ατιμωρησία και καθιερώνοντας ρυθμίσεις που τελικά «θωρακίζουν» τους ρυπαντές μας. Είναι οι ίδιοι που τους εφοδιάζουν με νέες κρατικές άδειες περιβαλλοντικής λειτουργίας που φτάνουν να κάνουν νόμιμη, την ρυπαντική λειτουργία τους. Και στο Φόντο όλων αυτών των εξελίξεων, ζούμε με μια δικαστική εξουσία, (στην όποια θα μπορούσε να αναφερθεί ο πολίτης για να βρει το δίκιο του,) η όποια παραμένει «αργοσάλευτη», «αμήχανη» όταν την καλούν εκείνη να λύσει «τα πολιτικά προβλήματα» της ρύπανσης!! και πάντως σε αδυναμία έγκαιρης παρέμβασης για να επιβάλλει τα οριζόμενα από τους ισχύοντες νόμους. «πριν συμβεί η μη-αντιστρεπτή ζημιά».
Η «πολιτική στάση» των στελεχών που εκπροσωπούν την βιομηχανία και της διάφορες βαθμίδες της εξουσίας, στης συναντήσεις μας, θυμίζει πολύ την παροιμία: που «η μυλωνού δεν θέλει να ζυμώσει και δέκα μέρες κοσκινίζει»!!!! . Έτσι, όλοι, έχουν ακόμη την ευκαιρία και να λένε «το μακρύ τους και το κοντό τους», ανεξάρτητα από το τι;, έχει ήδη γίνει παραδεκτό από την κεντρική εξουσία. Παρουσιάζονται ακόμη, να δίνουν «υποσχέσεις του αέρα»,να εκφωνούν «λογία σκοπιμότητας» και «μερικού συμφέροντος» για το καπετανάτο τους, χωρίς να αναλαμβάνουν δεσμεύσεις και χωρίς να δείχνουν καμία «ιδιαίτερη ζέση» στο να περάσουμε σε σύντομη υλοποίηση, οιουδήποτε μέτρου, τους ζητείται. Και έτσι, μας κάνουν να τα έχουμε «ολίγον χαμένα», ως προς της προθέσεις τους και το «επιζητούμενο τελικό αποτέλεσμα», μιας και καθημερινά κυριολεκτικά κατακλυζόμαστε, από αντιφατικές πληροφορίες, προτάσεις, λόγια και ζυμώσεις. Που όμως ,συνεχώς καταλήγουν σε «αδιέξοδα» προοπτικής «για την εφαρμογή» πρακτικών άμεσων μέτρων και λύσεων. Με άλλα λόγια: όλο και μπαίνει στην αναμονή, αυτό «που έχουμε ανάγκη από χτες βράδυ» για την αντιμετώπιση των εξελίξεων, (κατά τας «ισχύουσας γραφάς»,) της τοξίνωσης της ζωής και των τόπων και την αποφυγή των παραπέρα επιπτώσεων της.
Διαλέξαμε να προσέλθουμε σε μια κρατική πρωτοβουλία ξεκινήματος μιας υβριδικής διαδικασίας «Παρακολούθησης υλοποίησης των μέτρων για τον Ασωπό» καθώς και να συμμετάσχουμε στην δουλειά των «Ομάδων εργασίας» για της εφαρμογές των μέτρων εξυγίανσης, (στα πλαίσια του ΥΠΕΚΑ), με την αμυδρή ελπίδα πως ίσως να επιταχυνθούν ορισμένες εφαρμογές και να προκύψει και κάτι χρήσιμο για τον κόσμο και τον τόπο. Με την προσμονή πως ίσως έτσι κάπως «να αλλάξει η κατάσταση». Αλλά δυστυχώς ,εκ των υστέρων, την προοπτική αυτή την βλέπουμε πολύ χλωμή!!!
Βέβαια τα συζητούμενα θέματα, εξακολουθούν να είναι θέματα μιας «άτυπης»-«μη δεσμευτικής» «συζήτησης-διαπραγμάτευσης» με σκοπό να βγουν μια σειρά συμφωνουμένων «προτάσεων για ενέργειες», που μετά «θα δοθούν στον υπουργό» προς αξιολόγηση και τελική έγκριση . Και από εκεί και πέρα, επί αποδοχής των προτάσεων, από τον υπουργό, η εξουσία, θα δούμε αν ξεκινήσει διαδικασίες υλοποίησης μέτρων. Εκείνο που είναι χαρακτηριστικό και μας ξενίζει τώρα , είναι το ότι: το κράτος, μπροστά σε χοντρές-διαπιστούμενες και τεκμηριωμένες ,από τώρα, παρανομίες, των βιομηχανιών του πεδίου που εξετάζουμε ,παραμένει απαθές και άβουλο. Ενώ παράλληλα είναι διάχυτη «η εντύπωση και το κλίμα» μιας γενικευμένης καχεξίας και ανημποριάς να εφαρμόσει τον νόμο και να κάνει την δουλειά του κατά το πώς οι νομοί ορίζουν!!
Πολλοί λένε πως φταίει «η προεκλογική περίοδος», άλλοι λένε πως «φταίει η διαλυμένη όργανο-δομή του» και άλλοι ότι «έτσι είναι κουρδισμένο το αστικό κράτος για να λειτούργει» και ότι όλα όσα κάνει, είναι προσχηματικά και τελικά μας κοροϊδεύουν. Ότι τα κάνουν έτσι «για να περνά ο χρόνος» και σε δουλειά να βρισκόμαστε. Και φυσικά ξέρουμε καλά εμείς ότι: τέτοιες διαδικασίες μπορεί και να καταλήξουν σε «σκέτο χάσιμο χρόνου» και «άσκοπη απώλεια ενέργειας»!!. Και φυσικά αντιλαμβανόμαστε ότι σαν διαδικασίες είναι «υποκατάστατο» των οφειλομένων, κατά νόμο να γίνουν, μιας και δεν είναι θεσμοθετημένη «ανοιχτή διαβούλευση- συζήτηση» του προβλήματος και των λύσεων του, μπροστά στον κόσμο των τόπων που θίγεται και ενδιαφέρεται . Εκείνος είναι τελικά που πρέπει να μαθαίνει το τι;; του συμβαίνει και να μπορεί να παρεμβαίνει με την γνώμη του. Να προσθέτει το ειδικό βάρος του στης συζητήσεις αυτές και να κατοχυρώνει και να δεσμεύει σε υλοποίηση των συμπερασμάτων.
Θεωρούμε όμως ότι δεν είναι η συμμετοχή μας, μια εντελώς «άχρηστη προσπάθεια». Συμμετέχουμε στης τεχνικές επεξεργασίες για διαμόρφωση τεχνικά εφαρμόσιμων προτάσεων διεξόδου, σε ένα θέμα πολυκαιρισμένο και μπερδεμένο τώρα ποια τεχνικά. Δεν συμμετέχουμε στην «πολιτική της συγκάλυψης και του θαψίματος του». Έτσι βλέπουμε την ανάμειξη μας, σαν μια «τεχνική ενδιάμεση παρέμβαση» προετοιμασίας θέσεων, που να συμφέρουν και στον κόσμο, προκειμένου μετά να παρουσιαστούν σε μια «ανοιχτή διαβούλευση» που θα πρέπει να ακολουθήσει. Ο κόσμος των τόπων πρέπει να της συζητήσει και να της κρίνει. Έτσι η φάση αυτή εξελίξεων, είναι πολύ κρίσιμη και αντιλαμβανόμαστε ότι είναι σημαντική. .
1. Διότι «έξω από τον χορό» ο καθένας μπορούσε μέχρι τώρα να έλεγε και να ισχυριζόταν «ότι θέλει και όπως θέλει και τον βολεύει», για τον ιστορικό του ρόλο στην δημιουργία του προβλήματος μας, σηκώνοντας “πολύ καπνό και σκόνη” σχετικά με τον ρόλο του στην ζημιά, αλλά τώρα πρέπει πλέον ,να αντιμετωπίσει της συνέπειες, τα αιτούμενα και το πρακτέο.
2. Είναι η περίοδος που μπορεί να μας γεμίσουν ξανά με «φρούδες ελπίδες» και να μας πλανέψουν με υποσχέσεις «με καλές προθέσεις». Αλλά, τελικά, να μας φυτέψουν την λογική του: «Τι να κάνουμε»;; «Αυτό μπορούμε τώρα»!!, «Αυτό μας επιτρέπει η οικονομική συγκύρια τώρα»!! Και αντί για «λύσεις που να λειτουργήσουν»,να μας φορτώσουν με υποσχέσεις, Να φορτωθούμε ημίμετρα και «λύσεις στα χαρτιά» , υποσχέσεις ενεργειών που δεν θα υπάρχουν όργανα εξουσίας για να τις λειτουργήσουν» προκειμένου να επέλθει η αντιμετώπισης των παρανομών ενεργειών και να αναφανεί η ανάκαμψη εκ των συνεπειών τους!!
Εμείς από μεριά μας σαν ΙΤΑΠ, επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φόρα προς όλες της πλευρές ότι : Δεν θέλουμε να κρίνουμε τίποτα «από τις προθέσεις» του οποιουδήποτε. «Εκ του τελικού αποτελέσματος» θέλουμε μόνον να κρίνουμε τα πράγματα. Το αποτέλεσμα αυτό όμως πρέπει: Να έχει ορατό «χρονικό ορίζοντα υλοποίησης» και να αποτελεί μια «συνολική ενιαία θέση» τις «ενιαίας εξουσίας», χωρίς συναλλαγές «κάτω από το τραπέζι» και χτυπήματα «κάτω από την ζώνη».Ένα αποτέλεσμα που να μπορεί να γίνει αντιληπτό σαν ένα σύνολο αποτελεσματικών και λειτουργήσιμων μέτρων. .
Έτσι, ενώ ανοίγονται ορίζοντες για μια συμφωνία επί «τεχνικών λύσεων» και υπάρχουν «προϋποθέσεις για την εφαρμογή και λειτουργία τους», οι «πολιτικές κερκόπορτες», κρατούνται ανοιχτές. Μέσω αυτών, όλα είναι δυνατόν να μεταβληθούν σε ανούσιες και αποπροσανατολιστικές συζητήσεις, «περί ανέμων και υδάτων». Να κερδηθεί πάλι ο χρόνος της «ρυπαντικής λειτουργίας» και τελικά να καταλήξουμε και σε «αποποίηση ευθυνών και δεσμεύσεων»! από της νεοεκλεγμένες κυβερνήσεις.
Βέβαια θα μπορούσαμε «εν ονόματι τις καθαρότητας» των στόχων μας και τις απολυτότητας στην «τήρηση των σωστών διαδικασιών», να μην συμμετάσχουμε και να μην παρακαθίσουμε καν, σε τέτοιους διαλόγους!! Να παραμείνουμε «στην γωνιά μας» ,διαμαρτυρόμενοι αλλά, καθαροί από συχνωτισμούς με την εξουσία. «Αρνούμενοι» να βάλουμε τα χέρια μας «στα σκατά τις υλοποίησης» των λύσεων, μια και αυτές δεν εξαρτιόνται καθ-ολοκληρία από εμάς και έτσι δεν μπορούμε να εγγυηθούμε στον κόσμο, ότι θα εκμαιεύσουμε το 100% των φιλολαϊκών λύσεων. Όπως επίσης να απόσχουμε από διαδικασίες για της οποίες δεν μπορούμε να του υποσχεθούμε ότι και όσα συμφωνηθούν, θα τα υλοποιήσουν. Όμως εμείς κατατριβόμαστε με την διεκδίκηση του δίκιου μας «με κάθε τρόπο». Θέλουμε να το παλέψουμε μέχρι τέλους , ακόμη και «εντός συστήματος» και θα επιμείνουμε!. Είμαστε που είμαστε τοξινωμένοι!! Τι έχουμε να χάσουμε πιο πέρα;; Πιστεύουμε ότι το δίκιο, η γνώση, η λογική τελικά θα επικρατήσει.
Για εκείνο το οποίο δεσμευόμαστε , απέναντι στον κόσμο των περιοχών είναι ότι : θα δώσουμε και στον χώρο αυτόν «τον αγώνα τον καλό» και ότι θα μαθαίνουν τα πάντα. Όλα όσα ξέρουμε και συζητιούνται για τα θέματα αυτά. Και ας παίρνουμε τα πράγματα πιο ρομαντικά. Τώρα: Νυν Υπέρ πάντων ο αγώνας!! Ας απομείνει τουλάχιστον κάτι υλοποιήσιμο και σαφές, από όλη τούτη την προσπάθεια !! Εμείς, από μεριά μας θα έχουμε κάνει το παν!! Δικό τους το κρίμα!!!!!!.
Μπαίνοντας λοιπόν σε τούτες τις διαδικασίες , ΖΗΤΑΜΕ και ΣΥΖΗΤΑΜΕ με την εξουσία την υλοποίηση :
1.ΠΑΡΟΧΗ καθαρού νερού «ανθρώπινης και γεωργικής χρήσης» με εγγυημένη ποιότητα, φτηνό και επαρκές, σε όλο τον κόσμο και όλα τα επαγγέλματα, των ανθρώπων της Βοιωτίας, της ανατολικής Αττικής και της Κεντρικής Εύβοιας.
2.ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ άμεσα όλους τους αυθαίρετους και παράνομους βιομηχανικούς ρυπαντές από το να ΡΥΠΑΙΝΟΥΝ ΤΟ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ.(μέσω άμεσης αναθεώρησης των παράνομων αδειών Περιβαλλοντικής λειτουργίας τους σε Βοιωτία και Εύβοια)
3. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τουλάχιστον την αυστηρή εφαρμογή των νόμων και τουλάχιστον άμεσα την έναρξη κρατικού έλεγχου στο ισοζύγιο δημιουργίας και ενδο -εργοστασιακής συλλογής και εξουδετέρωσης των ειδικών- επικινδύνων αποβλήτων πάσης μορφής.(εφαρμογή ΚΥΑ Η.Π. 13588/725/2006). και την έξω-εργοστασιακή ελεγχόμενη διακίνηση τους, με τον έλεγχο, την τεκμηρίωση για τον τελικό ποσοτικό τρόπο διάθεσης τους, από κάθε μια εργοστασιακή μονάδα που τα δημιουργεί.
4.ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, ο Ασωπός να ξανά-γίνει ποτάμι. Με οριοθέτηση κοίτης του, και χαρτογράφηση του, Με προσδιορισμό-χάραξη ζωνών προστασίας του 30 μέτρων εκατέρωθεν και καθαρισμό των παράνομων κτισμάτων. Με σταμάτημα πλέον της παράνομης απόρριψης ανεπεξέργαστων είτε μισό- επεξεργασμένων βιομηχανικών αποβλήτων «από μπούκες» στο ποτάμι. Κατασκευή παρά- ασωπιου δικτύου αγωγών συλλογής βιομηχανικών –προ-επεξεργασμένων βιολογήσημων αποβλήτων και κατασκευή δρόμου επισκεψημότητας στο ποτάμι .Ζητάμε συνδυασμένα έργα χωροταξικής εξυγίανσης όλης της περιοχής με την διάσπαρτη εγκατάσταση των εργοστασίων, όπου η κεντρική μονάδα επεξεργασίας συλλεγόμενων βιομηχανικών στο Στενό Αυλώνας θα είναι μέρος των υποδομών του ενιαίου «πάρκου εξυγίανσης Ασωπού» που θα φτιαχτεί με λεφτά των ρυπαντών μας!!!
5. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ όλα αυτά πλέον να γίνουν, να επιστατούνται και να ελέγχονται στην λειτουργία τους, από τοπικά κρατικά όργανα έλεγχου εφαρμογής και λειτουργίας των μέτρων, με θεσμοθετημένη-επίσημη, εκπροσώπηση του κόσμου και των εκπροσώπων των φορέων τους σε αυτα.
Η Εμπιστοσύνη μας πλέον «στην εκτελεστική και ελεγκτική δυνατότατα» των κρατικών υπηρεσιών, «από το κέντρο της Αθήνας» είναι πλέον ελάχιστη. Και είναι ένα ζητούμενο, που πρέπει να χτιστή ξανά απαρχής, Και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στην πράξη με κοινή δουλειά υλοποίησης των αποφάσεων και έλεγχου της εφαρμογής τους, με την συμμετοχή του κόσμου των τόπων.
Χωρίς μια τέτοια προϋπόθεση τίποτα δεν θα λειτουργήσει.
Asopos SOS 
Σχολιάστε